Διάρκεια του επείγοντος και λογικός χρόνος του υποκειμένου

Στον βαθμό που η αξιολόγηση του χρόνου έγινε ο Δούρειος Ίππος της λογικής της αγοράς, η διαχείρισή του μέσα από την φενάκη της κανονικότητας των υποκειμενικών επιλογών καθώς και η επίκληση του επείγοντος φαίνεται να επιτάσσει την ενσωμάτωσή μας στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, συχνά με όρους που ξεπερνούν τις δυνατότητές μας. Η αριθμητική λογική και η στατιστική τείνουν να υποκαταστήσουν τις κοινωνικές σχέσεις και να μετασχηματίσουν σε κυρίαρχη ιδεολογία τον κυνισμό της επιτυχίας αφαιρώντας τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα των αποφάσεων. Μέσα από τα πρωτόκολλα του μηχανιστικού προγραμματισμού υπαγορεύονται οι «αναγκαίες» επιταγές που ορίζουν οι αξίες της παραγωγής με βάση μια νέα πολιτική, η οποία επικεντρώνεται στην κανονικότητα την οποία «όλοι» αποζητάμε, μέσα από τον εξορθολογισμό της σκέψης. Ωστόσο, στο όνομα μιας «απροσδιόριστης» αποτελεσματικότητας επικαλούμαστε κριτήρια αξιολόγησης τα οποία συρρικνώνουν τον όποιο υποκειμενικό χρόνο σκέψης στο αθροιστικά υπολογίσιμο. Βέβαια, «Η ορθολογικότητα, όπως έλεγε ο Georges Canguilhem, είναι κανονική όπως ένας λογιστής. Η ζωή όμως είναι άναρχη όπως ένας καλλιτέχνης». Από αυτή την άποψη η ποίηση και η δημιουργία δεν περιορίζονται στο προβλέψιμο του υπολογισμού, ενώ η δυναμική του επείγοντος εισάγει την ίδια τη λογική του πραγματικού της ζωής και της απάντησης του υποκειμένου.

Βιβλιογραφία :

Freud Sigmund:

Η ερμηνεία των Ονείρων, σελ 116-128.
Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής, εκδ. Επίκουρος, σελ. 8.
Το ευφυολόγημα και η σχέση του με το ασυνείδητο.
Lacan Jacques

Le temps logique, Cahiers d’ Art 1940-1944
Le moi, Séminaire 15 Juin 1955
Le temps logique, Ecrits note p. 15 ,σελ 829.
Problèmes cruciaux pour la psychanalyse, séminaire 13 Janvier 1965.
Du sujet enfin en question, 1966, in Ecrits, σελ 236.
Préface à l’édition anglaise du séminaire XI, in Autres Ecrits, σελ. 573.
Le sinthome , séminaire 10 φεβρουαρίου1976
Le moment de conclure, 1977.
La topologie et le temps, Νοέμβριος 1978.