Αντικείμενο και φοβία

Το ότι το αντικείμενο δεν νοείται ανεξάρτητα αχό τη λιβιδινική του επένδυση συνιστά ένα αχό τα αξιώματα της φροϋδικής ψυχανάλυσης.
Αφορμή, ώστε Λακάν να ασχοληθεί με τον όρο αυτό, αποτέλεσε η κριτική την οποία άσκησε στον Μ. Bouvet ο οποίος ως βασικός εκφραστής του μετα-φρουδισμού εισήγαγε την διάκριση ανάμεσα στους όρους αντικειμενότροπος και αντικειμενικός.
Αν η παραπάνω άποψη σύμφωνα με τον Λακάν, είχε ισχύ, τότε η ψυχανάλυση θα έπρεπε να περιοριστεί στην αποκατάσταση της σχέσης του υποκειμένου με τον κόσμο, η οποία παραποιήθηκε, λόγω της επιβολής αντικειμενότροχων αρχαϊκών μορφών λιβιδινικής επένδυσης (στοματικό, χρωκτικό κλχ).
Άλλωστε η απόρριψη από τον Λακάν της θεωρίας περί αντικειμένων ξένων προς κάθε λιβιδινική επένδυση ήταν ένας αχό τους λόγους, χου τον οδήγησαν στην κριτική αναθεώρηση της έννοιας του μετα-φρουδικού αντικειμένου.
Παράλληλα η (αναφορά στην υπερβατική αισθητική του Κάντ, σύμφωνα με την οποία το status ενός αντικειμένου δεν αποτελεί απλό δεδομένο των αισθήσεων αλλά ότι η σύλληψή του προϋποθέτει μια σειρά από λογικές διεργασίες, συνέβαλε σε μια εκ νέου από μέρους του επινόηση, αλλά και σύλληψη του παραπάνω αντικειμένου.
Πρόκειται για λογικές διεργασίες στις οποίες ο Λακάν προσέδωσε την διάσταση του φαντασιακού, του συμβολικού και του πραγματικού. Αυτές αποτέλεσαν τον καμβά χάνω στον οποίο το αντικείμενο ορίζεται όχι ως το στοιχείο σύνδεσης ανάμεσα στην πραγματικότητα και την λίμπιντο του υποκειμένου, επομένως ως αντικείμενο ικανοποίησης, αλλά ως το απόσταγμα της τριμερούς αυτής διάκρισης η οποία μέσω της τριπλής εκδοχής της έλλειψης ήτοι της ματαίωσης, του ευνουχισμού και της στέρησης διαμορφώνει και την σχέση του υποκειμένου με τον Άλλο.
Έτσι στα πλαίσια αυτά το φετιχιστικό αντικείμενο αναδεικνύεται μέσα αχό την λακωνική αναφορά στο (Σεμινάριο “Η σχέση αντικειμένου” ως το στίγμα της αναζήτησης, αλλά και της ανακάλυψης της απουσίας του φαλλού της μητέρας λειτουργώντας ως φιάσκα η οποία λειτουργεί ως μέσο επικάλυψης της. Σε αντίθεση το αντικείμενο της φοβίας ή το αντικείμενο που συναντάμε στην φοβία εμφανίζεσαι, έχοντας ως σκοπό να εξαγγείλει στο υποκείμενο μέσα από τις εκδηλώσεις άγχους και πανικού πως το τραύμα του ευνουχισμού δεν έχει εκλείψει και πως θα παραμονεύει ακόμα κι αν η συνάντηση μαζί του αναβάλλεται επ’ αόριστον.